برای پدرم وهمه پدران

پویش خبر

اولین اعزام در شهرستان کازرون تقریبا هفته سوم  مهر ماه ۵۹ بود .
ایثارگران ویا رزمندگان انروز با تسلیحات از رده خارج شده ارتش از قبیل ام یک .برنو .تیربار برنو .بازوکا .مسلح وعازم جبهه بودند
از خانواده ما نیز دوبرادر همراه بودیم ویک پسر عمو وپسر خاله او .
شاید اولین حضور او در بسیج وبدرقه فرزندو یا فرزندانش همین یکبار بود .
اعزام های بعدی  خداحافظی در منزل ویا در مغازه اش بود وخواننن ذکر “فالله خیر حافظا وهو الرحم الراحمین”ودیگر اذکار که بعد ها فهمیدم که او فرزندش را به خدا میسپارد .
از رفتن ما تا برگشتنمان منتظر بود وهیچگاه  گله ای نکرد .
خدا میداند در این مدت چند بار زنده میشد ومیمرد .
اما سوکتش ما بعنوان رضایت میگرفتیم وهمینطور بود
ولی دل شوره های درونیش را نمیدیدم و نمیفهمیدیم
نه من بلکه هزاران رزمنده دیگر تحمل پدر، صبر او ودوری از فرزند را نمیدانستیم .و حتی نمیدانستیم که پدران ومادران شهدا  “اصل ایثار” هستند نه ما .
تنها یک بار بخاطر عجله رفتن به جبهه فرصت خداحافظی پیش نیامد که بعد برایم نامه نوشت وگفت:
مگر من از رفتن  به جبهه تو ناراضی نبودم ویا جلوت را میگرفتم که خداحافظی نکردی وهنوز بعد از سالیان فوتش ،وقتی این جمله بیاد میاورم برخود میلرزم وخجالت میکشم
نکند او حلالم نکند .
امروز همه ما پدر شده ایم وحال میفهمیم فرزند داشتن یعنی چه واز دست دادنش یعنی چه .
بعد از شهادت برادرم(محسن ) یکبار تا بسیج همپایم شد وسخن  میگفت  ومن گوش میکردم اما تصمیم من رفتن بود واو محکوم تصمیم من .
چقدر سخت است  پدری فرزندش را پند دهد و فرزند فقط سکوت کند وراه یافته را ادامه دهد .
در طول دوران گاهی دو فرزند وتا اخر یک فرزندش در جبهه بود وخم به ابرو نیاورد ودر شهادت فرزندش گریه نکرد وفقط به ذکر خدا پرداخت .

سرنوشت پدران همه ما وهمه شهدا اینگونه بود .

مادرم میگفت روزی که شبش پدرم فوت میکند از صبح به من میگفت پسرم (شهید محسن )امده برای ناهار غذای خوبی برایش بپز .ومن بی توجهی میکردم ونمیدانستم یعنی چه ؟
دوباره برای شام نیز همین جمله را تکرار کرد .به مسجد رفت نماز مغرب وعشا را خواند وبرگشت گفت :شام برای پسرم چه کردی ؟مانده بودم چه میگوید
شام را خورد وکمی بعد به نماز شب ایستاد تعجب کردم همیشه نیمه شب اما امشب !!!!
مثل همیشه زود  خوابید اما اینبار برای همیشه با  یاد فرزند شهیدش .

بیاییم این روزها بجای تجلیل از شهدا از پدران ومادران شهدا تجلیل کنیم که فردا دیر است .
باید به تاریخ گفت ابتداءپدران ومادران شهدا وایثارگران  ایثارگری  کردند وبعد فرزندانشان .

• نویسنده : عبدالحسین پیروان