جشنواره فیلم فجر شیراز با سانس فوق العاده شنای پروانه به کار خود پایان می دهد.

لباس شخصی روایتی است تاریخی بدون چهره های شناخته شده و این نکته ای مثبت برای فیلم است.

بی صدا حلزون چهار داستان دارد که هیچکدام از آنها به طور کامل و تا انتها به مخاطب نشان داده نمی شود.

دوزیست در اولین اکران خود در تالار حافظ مخاطب زیادی را به سینما کشاند.

ابر بارانش گرفته نمی تواند در جشنواره اقبال خوبی میان مخاطبان داشته باشد.

روز بلوا به کارگردانی بهروز شعیبی و بازی بابک حمیدیان، لیلا زارع، داریوش ارجمند... نمی تواند مورد اقبال تماشاگران قرار گیرد.

حماسه مردم آبادان و تاثیر و تاریخ رادیو نفت ملی آبادان ایده ای است که تمامی ندارد، اینجا آبادان است و آبادان باقی می ماند.

مردن در آب مطهر شبیه تجربه ای اولیه می ماند که راه برای رفتن بسیار دارد.

خروج کاری از ابراهیم حاتمی کیا بر اساس واقعیتی اجتماعی ، خارج از فیلم و سینمای مطلوب قرار دارد.

سه کام حبس فیلمی از سامان سالور در شعار های اجتماعی حبس شده است.

تعارض هرج و مرج ذهنی است که متعلق به شخصیت اصلی یعنی رضا نیست و شاید بهتر است نویسنده فیلم نامه را صاحب این ملغمه ای از اشتباهات دانست.

پوست روایتی ساده و افسانه ای دارد اما فیلم نامه آن علت ها و معلول های بهتری را به مخاطب نشان می دهد.