براد گوخ (مولاناپژوه آمریکایی) می‌گوید: مولانا احتمالا در حین تمرکز و نگارش اشعارش هیجان‌زده می‌شد و می‌چرخید که پس از مرگش به صورت رقص فاخر در حالت تمرکز درآمد.